Τα ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986, τεχνικοί του πυρηνικού σταθμού «Βλαντίμιρ Ιλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, αποπειράθηκαν να κάνουν ένα πείραμα για να ελέγξουν τα συστήματα ασφαλείας. Στο πλαίσιο αυτού του πειράματος έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του.
Στη 1.20 το πρωί η αλυσιδωτή αντίδραση στον αντιδραστήρα της τέταρτης μονάδας προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το κάλυμμα του αντιδραστήρα. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού εκλύθηκαν στην ατμόσφαιρα. Η σοβιετική κυβέρνηση αποπειράθηκε να συγκαλύψει το δυστύχημα, αλλά στις 28 Απριλίου σουηδικοί σταθμοί παρατήρησης άρχισαν να καταγράφουν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας και απαίτησαν μια εξήγηση. Η σοβιετική κυβέρνηση τότε παραδέχθηκε ότι υπήρξε ένα «μικρό ατύχημα».
Πέντε ημέρες μετά την καταστροφή, οι ανώτατοι αξιωματούχοι στο Κίεβο, διαβεβαίωναν τους κατοίκους ότι δεν βρίσκονταν σε κίνδυνο και τα παιδιά κατέκλυσαν τους δρόμους της πόλης προκειμένου να λάβουν μέρος στην ετήσια παρέλαση της Πρωτομαγιάς.
Εναν μήνα μετά, το Τσέρνομπιλ απελευθέρωνε καθημερινά ραδιενέργεια. Χρειάστηκαν 7.000 τόνοι μετάλλου και 400.000 κυβικά μέτρα σιδηροπαγούς σκυροδέματος προκειμένου να θαφτούν οι εκατοντάδες τόνοι πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών συντριμμιών μέσα σε μια σαρκοφάγο.
H ραδιενέργεια που εκλύθηκε στο Τσερνομπίλ είναι τουλάχιστον 200 φορές μεγαλύτερη από την ραδιενέργεια που εκλύθηκε στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι αθροιστικά. Γιατροί και άλλοι επιστήμονες ξεκίνησαν αλλόφρονες να διαγράφουν κύκλους στον χάρτη της Ευρώπης με το Τσέρνομπιλ στο κέντρο
Οι άνθρωποι αψηφούν την ραδιενέργεια και επιστρέφουν!
Παρά τον καρκίνο που παραμονεύει και παρά το ενδεχόμενο μιας νέας έκρηξης, οι άνθρωποι επιστρέφουν στο Τσερνόμπιλ. H ζωή συνεχίζεται κάτω από τη βαριά σκιά μιας πυρηνικής καταστροφής.
Στην πραγματικότητα, οι κίνδυνοι για την υγεία είναι τρομακτικοί. H σαρκοφάγος - 400.000 κυβικά μέτρα μπετόν και 7.000 τόνοι μετάλλου - καταρρέει. «Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να καταρρεύσει η σαρκοφάγος», λέει η Γιουλίγια Μάρουσιτς, εκπρόσωπος του εργοστασίου. Πίσω της, ο μετρητής Γκάιγκερ που μετράει τη ραδιενέργεια στη στέγη δείχνει 1.600 Ρέντγκεν. «H κρίση του Τσερνόμπιλ δεν έχει τελειώσει».
Επιφυλάξεις για την κατασκευή της νέας σαρκοφάγου στο Τσερνόμπιλ
Το υπάρχον περίβλημα από μπετόν έχει παρουσιάσει ρωγμές
Ουκρανοί μηχανικοί και επιστήμονες εκφράζουν επιφυλάξεις για την κατασκευή νέου περιβλήματοςστο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ. Υποστηρίζουν ότι το ραδιενεργό μάγμα που παραμένει στον αντιδραστήρα 4 πρέπει να απομακρυνθεί πριν από την ανέγερση νέας σαρκοφάγου.
Για την αποφυγή μιας νέας καταστροφής, η διεθνής κοινότητα χρηματοδοτεί με 700 εκατ. ευρώ την κατασκευή μιας νέας σαρκοφάγου, πάνω από την υπάρχουσα, η οποία θα αποτελείται από 20.000 τόνους ατσάλι, αρκετό για να καλυφθεί το άγαλμα της Ελέυθερίας. Το έργο θα ξεκινήσει αργότερα φέτος και θα ολοκληρωθεί το 2008, με κόστος που θα υπερβεί το ένα δισ. δολάρια.
«Δεν υπάρχει περίβλημα 100% ερμητικό. Όμως αυτό [το περίβλημα] θα εμποδίζει τον άνεμο να παρασύρει ραδιενεργή στάχτη» αναφέρει ο Αντρόποφ. Υποστηρίζει επίσης ότι το ραδιενεργό υλικό δεν είναι δυνατόν να απομακρυνθεί, καθώς «η τεχνολογία δεν έχει προχωρήσει τόσο ώστε το ραδιενεργό κατάλοιπο του αντιδραστήρα να αφαιρεθεί με ρομπότ ή τηλεχειριζόμενες μηχανές».
«Μέσα σε 30 ή 50 χρόνια, η εκπομπή ραδιενέργειας από ορισμένα στοιχεία, όπως το καίσιο 137, θα έχει μειωθεί. Αλλά στην ιδανική περίπτωση πρέπει να περιμένουμε 150 χρόνια πριν ακουμπήσουμε αυτό το μάγμα» προειδοποιεί.
Όμως οι ουκρανικές αρχές δεν έχουν τόσο χρόνο στη διάθεσή τους. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν ενδείξεις ραδιενεργού μόλυνσης των υπόγειων υδάτων. Σύμφωνα πάντως με τον Αντρόποβ, τα ραδιενεργά υλικά δεν υπάρχει κίνδυνος να μολύνουν το ποτάμι που περνά από το εργοστάσιο.
Η νέα σκαρκοφάγος έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να επιτρέπει την απομάκρυνση του μάγματος όταν αυτό καταστεί δυνατό. Με το οριστικό κλείσιμο όλων των αντιδραστήρων του Τσερνομπίλ το Δεκέμβριο του 2000, επιλύθηκε και το πρόβλημα των εξαντλημένων καυσίμων του εργοστασίου. Η επεξεργασία και η αποθήκευση των αποβλήτων θα γίνει σε εγκαταστάσεις που θα κατασκευαστούν στο Τσερνομπίλ μέχρι το 2005, με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης.
Πηγή: orion.net.gr
